Kimse Suçu Aşırı Nüfusa Yüklemiyor

On yıl önce ne bu ülkenin basınında, ne kitapçı raflarında, ne kütüphanelerde, ne üst düzey bürokrat ve milletvekili zihinlerinde, ne de aydın kesimin kaleminde yer bulmayan bazı gerçeklerin bilgilerine ulaştığımda “Bunları yazmalıyım” demiştim. Çünkü bu bilgiler yer alması gereken saydığım ortamlarda bulunmuyor ve kimse tarafından konuşulmuyor, tartışılmıyordu. Son derece mütevazı denebilecek, derine inmeyen bir çabayla ürettiğim içerikten izinli ve izinsiz olarak (ç)alıntılar yapıldı. Buna karşılık asıl ulaşmam gereken kişilere ve ortamlara ulaşamadım. Biraz benim stratejik düşünebilme yeteneğim olmayışından, biraz da aydınlık ve vicdanlı olması gerektiğini varsaydığımız kişilerin umursamazlığından olsa gerek, sonuç alamadım.

Sağ tarafta görüyorsunuz, hepi topu yüz okurum var. Emek emek çevirisini yapıp altyazısını hazırladığım belgeseller YouTube’da yüz kez bile izlenmedi. Bazı videolarım bazı ülkelerde engellendi. Geçtiğimiz aylarda Chris Martenson’un belgesel filminin Türkçe sürümünü hazırlamak için benzer konularda yazıp çizen tanınmış iki profesörümüzden yardım istedim. Para ve emeğin tamamı benden olacaktı. Onlar yalnızca ortaya çıkan ürünü kendi takipçilerine, yani daha çok kişiye ulaştıracaklardı. İkisi de geri çevirdi. Böyleyken blog sayfama daha çok içerik hazırlamak akıllıca görünmüyor. Karşılaştırmak için Hikmet Uluğbay’ın internet sitesine bakabilirsiniz. Kendisi elbette benden daha birikimli biri ve yazdıklarını hiç kimse okumuyor, hiç kimse! Kimsenin okumadığı içeriği üretmek için nasıl bir güdülenmeye sahip olabiliyor, kendisine imreniyorum. İşimden arta kalan zamanı kendime harcamak yerine kimsenin umursamayacağı, gerçek ve gerekli bilgilerin, özgün bakış açılarının bulunduğu içeriği üretmek için bir neden bulmakta zorlanıyorum. Yazmayı bırakmaya karar verdiğim günden beri sürekli yazmak ve yazmamak arasında gidip geliyorum. Geçenlerde ilgisiz bir ağızdan nüfus artışıyla ilgili bir yakınma işitince bari birkaç çeviri yapayım dedim. Hiç değilse her şey bittiğinde “Uyarmıştım” diyebilmenin vereceği vicdan rahatlığından bir parça daha satın almış olurum.

Nüfus

Bir hamilenin ya da bebekli bir kadının hayatını düşünün. Bu kadın çevresindeki insanlara muhtaçtır, onların olmadığı yerde yapamaz. Yani hayatta kalma yetisi azalmıştır. Çünkü enerjisinin çoğunu hayatta kalmaya değil, çoğalmaya, nesil yetiştirmeye harcamaktadır. Toplum da enerjisinin önemli kısmını yenidoğana ayırmalıdır ki çocuk sağlıklı bir yetişkine dönüşebilsin.